და­პი­რე­ბა, რის შე­სას­რუ­ლებ­ლა­დაც ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში მო­სუ­ლი ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბა ყვე­ლა­ზე მე­ტად ირ­ჯე­ბა, „სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბის აღ­დგე­ნაა”. მი­სი ამომ­რჩე­ვე­ლიც, რო­გორც ჩანს, ამას ელის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ენ­თუ­ზი­აზ­მით.სწო­რედ ეს პრი­ო­რი­ტე­ტი იწ­ვევს ყვე­ლა­ზე მეტ შეშ­ფო­თე­ბას „მე­ოც­ნე­ბე­თა” რი­გებს გა­რეთ. ვგუ­ლის­ხმობ არამ­ხო­ლოდ ყო­ფი­ლი ჩი­ნოს­ნებს, ვი­საც შე­იძ­ლე­ბა პი­როვ­ნუ­ლი მი­ზე­ზი ჰქონ­დეთ სა­ნერ­ვი­უ­ლოდ.

                                              http://www.tabula.ge/article-26675.html

დე­მოკ­რა­ტი­ის ელე­მენ­ტა­რუ­ლი ტეს­ტი რო­დე­საც 2012 წლის 2 ოქ­ტომ­ბერს პრე­ზი­დენ­ტ­მა გან­ცხა­დე­ბა გა­ა­კე­თა, მას დი­დად მომ­ღი­მა­რი სა­ხე არ ჰქო­ნი­ა. არც მი­სი მო­წი­ნა­აღ­მ­დე­გის­თ­ვის, ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის­თ­ვის, ან მი­სი პარ­ტი­ის­თ­ვის, მი­უ­ლო­ცავს გა­მარ­ჯ­ვე­ბა. მაგ­რამ ის, რაც მან გა­ა­კე­თა, მა­ინც გარ­ღ­ვე­ვა იყო სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ის­ტო­რი­ა­ში. არ­ჩევ­ნე­ბის მე­ო­რე დღეს, რო­გორც კი ძი­რი­თა­დი შე­დე­გი ნა­თე­ლი გახ­და, მან მშვი­დად და ზედ­მე­ტი პა­თე­ტი­კის გა­რე­შე აღი­ა­რა წა­გე­ბა. რაც არა­ნაკ­ლებ მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი­ა, მან გა­მო­ხა­ტა მზა­ო­ბა, ხე­ლი არ შე­ე­შა­ლა ახა­ლი სა­პარ­ლა­მენ­ტო უმ­რავ­ლე­სო­ბის­თ­ვის მი­ნის­ტ­რ­თა კა­ბი­ნე­ტის შექ­მ­ნა­ში, თუმ­ცა არ­სე­ბუ­ლი კონ­ს­ტი­ტუ­ცია ამის სა­შუ­ა­ლე­ბას აძ­ლევ­და. ამ დღეს ჩვენ ევ­რო­პუ­ლი ტი­პის დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი ლი­დე­რი ვნა­ხეთ. იხილეთ:http://www.tabula.ge/article-25547.html